تهدید عربستان، عمان و قطر برای فولاد ایران

تهدید عربستان، عمان و قطر برای فولاد ایران

رضوی نیک(رئیس اسبق انجمن نوردکاران) گفت: قیمتی که روی شمش ایرانی گذاشته شده فوب است و عمدتاً نیز براساس قیمت cis نرخ‌گذاری می‌شود، یعنی قیمت شمش ایران روی کشتی در دریای سیاه را با نرخ فوب قبول می‌کنند و همیشه قیمت مواد اولیه ایران به دلیل تحریم‌ها و بحث برگشت ارز حاصل از صادرات ارزان‌تر بوده است. وی با اشاره به تقویت تولید فولاد در کشور‌های عربستان، عمان و قطر و تهدید این وضعیت برای ایران اظهار کرد: شنیده‌ها حاکی از این است که این کشور‌ها قصد دارند در درازمدت با طرح‌های فولادی خود، به بزرگ‌ترین فولادساز در محصولات نهایی یعنی محصولات تخت و طویل در خلیج فارس و منطقه تبدیل شوند و هدف آن‌ها تصرف بازار‌های صادراتی منطقه و خاورمیانه به نظر می‌رسد.
وی تصریح کرد: عواملی که باعث شده کشور‌هایی مانند عربستان، عمان و قطر به دنبال فولادسازی باشند، ناکارآمدی درست، عدم بهره برداری از منابع طبیعی و فولاد داخلی کشور و عدم مدیریت درست در صادرات و تولید داخلی است.
رضوی نیک افزود: در ایران حدود ۳۴ میلیون تن ظرفیت تولید مقاطع طویل وجود دارد که در بهترین حالت ۱۸ میلیون تن تولید شده و نیاز داخلی نیز هیچ وقت بیش از ۱۰ میلیون تن نبوده است، ضمن اینکه اکثر اوقات ۲ میلیون و ۸۰۰ تن صادرات در مقاطع طویل داشتیم و همیشه ۵ تا ۶ میلیون تن انباشت انبار‌های داخلی برآورد می‌شود.
وی با اشاره به شیوه فروش شمش ایرانی در بازار‌های بین‎‌المللی مطرح کرد: در کشور حدود ۳۳ میلیون تن مواد اولیه تولید شده که شامل اسلب، بیلت و بلوم هستند که حدود ۱۲ میلیون تن از این مقدار با قیمت‌های کمتر از بازار جهانی صادر شده است. در واقع قیمتی که روی شمش ایرانی گذاشته شده، فوب است و عمدتاً براساس قیمت CIS نرخ‌گذاری می‌شود، یعنی قیمت شمش ایران روی کشتی در دریای سیاه را با نرخ فوب قبول می‌کنند و همیشه قیمت مواد اولیه ایران به دلیل تحریم‌ها و بحث برگشت ارز حاصل از صادرات ارزان‌تر بوده است.
عضو انجمن نوردکاران در پایان خاطرنشان کرد: در صورتی که ۴۶۰ دلار قیمت فروش شمش ایرانی باشد، با دربرگرفتن هزینه بار تا بندرگاه ۲۰ دلار و حدوداً ۱۳ تا ۱۵ دلار برای برگشت ارز حاصل از صادرات کم می‌شود، این درحالی است که قیمت جهانی شمش در مقاطع زمانی مختلف ۴۸۰ تا ۴۹۰ دلار است.
به گفته وی، کشور‌ها در بخش واردات سعی می‌کنند مواد اولیه‌ای که قدر آن را ندانستیم و ارزش افزوده آن را دو دستی به کشور‌های رقیب صادرات تقدیم کردیم، بدون هیچ گونه عوارض و تعرفه‌ای وارد کنند.