زیر پوست بازار فولاد !

نتیجه اینکه قدرت خرید و چانه‌زنی او مانند گذشته نخواهد بود و انتظار قیمت‌های معقول‌تری از حوزه شمش را دارد. از سویی تعدادی از تولیدکنندگان شمش که قدرت مانور و نفوذ در بازارهای خارجی را دارند، بیکار ننشسته و با توجه به مهیا بودن بازار در شرایط پسابرجام در تلاش برای تزریق کالای تولید شده خود به بازارهای جهانی هستند و این‌گونه است که می‌شنویم عامل اصلی کمبود، صادرات شمش است، درصورتی‌که مشکل اصلی جای دیگری است که باید درمان شود. مسئله اساسی درباره لایه‌های بالاتر به «نبود تناسب بین عرضه و تقاضا در بازار» برمی‌گردد؛ اینکه گفته شود تقاضا نیست یا کم است، اما اگر منطقی‌تر بنگریم واژه تقاضا یک واژه نسبی است؛ به‌طور مثال در اوایل سال گذشته شاهد تقاضای مازاد بر عرضه در حوزه ورق بودیم، به طوری‌که عنوان می‌شد عرضه کم و یا تقاضا زیاد است. این واژه‌ها در اصل نسبی بوده و به تناسب بین عرضه و تقاضا برمی‌گردند؛ مشکل اصلی و اساسی امروز ما، واحدهای تولیدی و نوردکارانی هستند که در زمان تاخت و تاز مسکن مهر قارچ‌گونه و بدون در نظر گرفتن اهداف بلندمدت برای بازار مصرف کالای تولیدی آنها پدید آمدند؛ اکنون از یک‌سو از تقاضای کاذب و کوتاه‌مدت مسکن مهر خبری نیست و از سوی دیگر، محصول تولیدی بسیاری از آنها مطلوب صادرات نیست؛ نتیجه اینکه سه راه‌حل پیش‌روی آنها قرار دارد که اولی اکتسابی و دو راه‌حل دیگر اختیاری است:

۱ - افزایش تقاضا در آینده‌ای نزدیک و امید به افزایش سرانه مصرف داخلی فولاد کشور با کمک تغییر استراتژی دولت جدید و تزریق سرمایه.

۲ - تلاش برای ارتقای کیفیت محصولات تولیدی و نفوذ به بازارهای جهانی.

۳ - ادامه وضع موجود بدون تلاش قابل توجه و انتظار برای بهبود وضعیت موجود که ممکن است درصورت تحقق نشدن گزینه ۱؛ به توقف تولید برخی از تولیدکنندگان حوزه فولاد منجر شود.