بازنگری برای توسعه مس

با توجه به این‌که هر تغییری در پی بهبود شرایط و افزایش بهره‌وری است، با تغییر تکنولوژی ذوب از کوره‌های ریورب به کورۀ فلش، چه تغییراتی در فرآیند تولید، هزینه‌ها و محیط‌زیست به‌وجود خواهد آمد؟
با تغییر نوع کورۀ ذوب، راندمان تولید افزایش و میزان مصرف انرژی و هزینه‌های عملیاتی تولید کاهش می‌یابد. کوره‌های فلش، قابلیت ذوب کنسانتره با عیار پایین را دارند و با توجه به بررسی‌های صورت‌گرفته، بیش از 50درصد از تولید مس در دنیا با کوره‌های فلش انجام می‌شود. بنابراین، با جایگزین کردن کورۀ فلش، این مجتمع قادر است با استفاده از کنسانتره با عیار کم‌تر و استفاده از سایر تجهیزات موجود، ظرفیت تولید خود را از 120هزار تن آند مس به 282هزار تن در سال افزایش دهد.
از سوی‌ دیگر، ذوب کنسانتره با کوره‌های فلش از منظر مصرف انرژی و هزینه‌های عملیاتی بسیار مقرون‌به‌صرفه و با راندمان بالایی همراه است و برای ذوب کنسانتره در این کوره‌ها، به‌جای سوخت‌های فسیلی از اکسیژن استفاده می‌شود و با استفاده از هوای غنی‌شده با اکسیژن در تکنولوژی فلش، میزان غلظت گاز دی‌اکسید در گازهای خروجی افزایش می‌یابد؛ بنابراین، امکان جذب این گازها و تولید اسید سولفوریک نیز فراهم می‌شود. بنابراین، در این مجتمع در کنار تغییرات یادشده، با احداث یک کارخانۀ تولید اسید سولفوریک به ظرفیت 610هزار تن در سال، میزان ظرفیت تولید اسید مجتمع (با احتساب فاز دوم کارخانۀ اسید موجود به ظرفیت 200هزار تن) به 810هزار تن در سال افزایش خواهد یافت. همچنین، کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی و به‌تبع آن کاهش گازهای گلخانه‌ای، از مهم‌ترین نتایج زیست‌محیطی این پروژه است.