علت روآوردن روس‌ها به دبی

علت روآوردن روس‌ها به دبی

امارات متحده عربی و به ویژه شیخ‌نشین دبی، از سال ۲۰۲۲ به پناهگاهی امن برای بازرگانان روسی که از جنگ اوکراین و پیامدهای آن می‌گریزند، تبدیل شده است. نفت، طلا و «کالاهای دو منظوره» - یعنی کالاهایی که می‌توانند هم در حوزه‌های غیرنظامی و هم در حوزه نظامی مورد استفاده قرار بگیرند - بخش‌هایی هستند که باید دقیق‌تر به آن‌ها توجه کرد تا بتوان تحلیل درست‌تری از رفتار و خواسته‌های روس‌ها بدست آورد. از اواخر دهه نود میلادی، دبی یکی از مقاصد ترجیحی برای بسیاری از ثروتمندان روسیه بوده است که امارات را برای تجارت یا گردشگری انتخاب می‌کردند. تحریم‌های شدید غرب علیه روسیه که در پی حمله مسکو به اوکراین اعمال شد، تنها این روند را «تقویت» کرد. لازم به توضیح نیست که با رشد قارچ‌گونه تعداد جت‌های شخصی و قایق‌های خصوصی در فرودگاه‌ها و اسکله‌های اماراتی، می توان این ادعا را تایید نمود.
اگرچه هیچ اطلاعاتی به صورت عمومی در دسترس نیست، اما باور عمومی بر این استوار است که ده‌ها هزار روس از زمان شروع جنگ اوکراین (احتمالاً حدود ۲۰۰هزار نفر) برای فرار از خدمت سربازی و ادامه فعالیت‌های تجاری خود به امارات متحده عربی نقل مکان کرده‌اند. امارات متحده عربی برای روس‌های ثروتمند، نه تنها سطح بالای استاندارد زندگی، بلکه محیطی مساعد برای تداوم و تضمین روابط مالی و تجاری آن‌ها را نیز ارائه می‌کند. این موضوع برای اماراتی‌ها به قدری جدی و حیاتی است که مقامات این کشور، نه تنها با اعمال تحریم‌های بین‌المللی علیه مسکو همراهی نکردند بلکه شرایط اعطای روادید به روس‌ها را نیز بسیار آسان کردند. همچنین شمار زیادی از بانک‌های غربی مانند «جی. پی مورگان» و «بانک آمریکا» کارکنان خود را از روسیه به امارات متحده عربی به ویژه به دبی منتقل کردند.
در سال ۲۰۲۲، «شورای بازرگانی روسیه» تخمین زد که ۳۰۰۰ شرکت مستقر در امارات متحده عربی متعلق به شهروندان روسیه است و امارات تا سال ۲۰۱۹ میزبان حدود ۱۰۰هزار ساکن روس‌زبان (که ۴۰هزار نفر از آن‌ها از اتباع روسیه هستند) بوده است. پس از سال ۲۰۲۲، افزایش ساکنان روسی در امارات متحده عربی به تقویت بخش «املاک و مستغلات» این کشور کمک کرده است: تصادفی نیست که اخیرا یک مجله سبک زندگی چاپ دبی، تیتر کنایه‌آمیز «اماراتِ روسی» [۱] را برای جلد اصلی خود به کار برده است.
برای آن دسته از روس‌هایی که از مسکو یا سن‌پترزبورگ گریخته‌اند، امارات متحده عربی - حتی بیش از ترکیه - دروازه‌ای بسیار باز و پر از نقاط ارتباطی برای بازرگانان است. دبی یک «مرکز جهانی» است که خاورمیانه، آسیا و آفریقا را به هم متصل می‌کند. علاوه بر این، «فُجَیره»، شرقی‌ترین شیخ‌نشین امارات، که در آن سوی تنگه هرمز واقع شده است، به سرعت به عنوان یک محور حمل‌ونقل مهم، در حال خیزش است. دبی، دومین شیخ‌نشین امارات از نظر وسعت سرزمینی و وزن سیاسی، تجارت‌محورترین بخش در فدراسیون امارات است. این ویژگی، مرهون وجود جمعیت متمرکز مهاجر (دیاسپورا) قابل توجه و قدیمی ایرانی در دبی (حدود ۶۰۰ هزار نفر) است که همچنان روابط اقتصادی خود را با تهران گسترش می‌دهند.در کنار تجارت قانونی، تجارت غیررسمی و قاچاق با سواحل ایران (عمدتاً با بندرعباس ایران و جزیره قشم) شیوه‌هایی است که برای تشکیل و فعالیت شبکه‌های اقتصادی بخش شمالی امارات متحده در دستور کار قرار گرفته است که از طریق مناطقی همچون رأس‌الخیمه (شمالی‌ترین شیخ‌نشین امارات متحده)،
اگرچه هنوز شواهد روشنی در دست نیست، اما احتمالاً مسیرهای تاریخی قاچاق که از امارات متحده می گذرد، نقش مهمی در کمک به تامین کالاها و کمودیتی‌ها در روسیه برای دور زدن تحریم‌های غرب ایفا می‌کند، به ویژه با توجه به تقویت روابط ایران و روسیه، که هر دو «اقتصاد تحریم‌شده» هستند. با این حال، آنچه واضح به نظر می‌رسد این است که از زمان حمله نظامی روسیه به اوکراین، میزان فزاینده‌ای از نفت روسیه توسط شرکت‌های ثبت‌شده در امارات متحده عربی خریداری شده و از طریق پایانه نفتی فُجَیره برای صادرات مجدد ترانزیت می‌شود.