مشکلات سرب و روی

مصائب سرب و روی ایران

در حاشیه چهارمین همایش فلزات غیرآهنی، میزگرد «بررسی وضعیت صنعت سرب و روی، چالش‌ها و فرصت‌ها» در حالی برگزار شد که فعالان این حوزه معتقد بودند تصمیم‌گیری پشت درهای بسته و بدون مشورت بخش خصوصی، عمده‌ترین مشکل این گروه از فعالان اقتصادی است. کمبود نقدینگی بنگاه‌‌‌‌‌‌‌‌ها، بلاتکلیفی در ورودموقت کالا و ممنوعیت ماشین‌آلات معدنی و... از جمله مهم‌ترین چالش‌های صنعت سرب و روی بود. یوسف مرادلو، رئیس هیات‌مدیره و دبیر انجمن صنایع و معادن سرب و روی ایران در این میزگرد با بیان اینکه صنعت سرب و روی در جایگاه خود یک صنعت استراتژیک است و علی‌‌‌‌‌‌‌‌القاعده نباید مشکلات خاصی داشته باشد، اظهار کرد: سال‌هاست که این صنعت در ایران بومی شده و ما نیازمند خارجی‌‌‌‌‌‌‌‌ها نیستیم. در تولید، فروش و کیفیت هم مشکلی نداریم. حدود ۲۳ سال‌پیش ۱۰‌هزار تن مصرف داشتیم که همه را از کشورهای خارجی وارد می‌کردیم؛ ولی امروز تبدیل به یک صادرکننده باکیفیت صنعت سرب و روی در دنیا شده‌‌‌‌‌‌‌‌ایم. کیفیت کار ما قابل‌قبول است و مصرف‌کنندگان‌‌‌‌‌‌‌‌مان هم داخلی و هم خارجی هستند.
او سپس از تامین مواداولیه به‌عنوان یکی از مشکلات این صنعت یاد و به طرح جامع سرب و روی نیز اشاره کرد و گفت: طرح جامع سرب و روی با تلاشی که صورت‌گرفته، طرح خوبی است. اگر این طرح هم مانند استراتژی‌‌‌‌‌‌‌‌های قبلی که سال‌هاست در قفسه‌‌‌‌‌‌‌‌های وزارتخانه خاک می‌خورد، نادیده گرفته نشود، امیدواریم خروجی خوبی را رقم بزند. البته به دلیل زیاد‌بودن متغیرها نباید آن طرح را تمام‌شده فرض کنیم، بلکه باید به‌روز شود.
مرادلو عنوان کرد: عمده مشکل صنعت ما تحریم نیست، اگر هم ذره‌‌‌‌‌‌‌‌ای تحریم‌های خارجی بر این صنعت تاثیر گذاشته باشد، ما درد تحریم را به‌جان می‌خریم. خوشبختانه توانسته‌ایم با همه محدودیت‌هایی که وجود داشته، تحریم را دور بزنیم و مواداولیه را از چینی‌ها، اروپایی‌ها، آمریکایی‌ها و... به هر شکلی که هست، تهیه کنیم و به داخل کشور بیاوریم و جنسمان را بفروشیم. هرچند زیر ۵۰‌درصد ظرفیت کار می‌کنیم، ولی بالای ۷۵‌درصد مازاد مصرف داریم که به سایر نقاط مختلف دنیا صادر می‌کنیم. این وظیفه‌‌‌‌‌‌‌‌ای است که ما به‌عنوان بخش‌خصوصی و به‌عنوان سربازان اقتصاد در زمینه کار خودمان انجام می‌دهیم.
مرادلو اظهار کرد: من با صدای رسا اعلام می‌کنم که به کسی که در این کره خاکی کارخانه‌‌‌‌‌‌‌‌ای را پیدا کند که از مفتول کم‌عیاری که با‌ هزار منت در اختیار این صنعت قرار می‌دهند یک کیلو شمش تولید کند جایزه می‌دهم، اما ایرانی‌ها با توانمندی‌‌‌‌‌‌‌‌ها و تلاش خودشان قادر هستند از این نوع خاک، شمش و روی تولید کنند. این نوع خاک در دنیا مشتری ندارد.به گفته او، امروزه ۱۲‌درصد محتویات موردنیاز فلزی‌‌‌‌‌‌‌‌مان را از معدن انگوران می‌گیریم و بقیه آن را در این فضای تحریمی از کشورهای خارجی وارد می‌کنیم. در این فضای تحریمی با تلاش شبانه‌روزی با استفاده از‌هزار ترفند مواداولیه گیر می‌آوریم. البته به دلیل ایرانی‌بودن با توجه به تحریم نمی‌توانیم مستقیم کار کنیم و مجبوریم از واسطه‌ها استفاده کنیم. با این کار، مجبوریم اطلاعات و پول و نتیجه زحماتمان را در اختیار واسطه‌ها قرار‌دهیم. بعد از مدتی هم که این واسطه‌ها با ما کار کردند، راه و چاه را از ما یاد می‌گیرند و خودشان وارد گود می‌شوند و سر ما هم بی‌کلاه می‌ماند؛ بنابراین ما مواداولیه را با سختی وارد می‌کنیم.
مرادلو با بیان اینکه در دولت برای ما ‌هزار مانع ایجاد می‌کنند، اظهار کرد: در صادرات برای ما مانع‌تراشی می‌کنند. کالایی که ۷۵‌درصد آن صادراتی است را به بورس وارد کرده‌اند. ۴‌هزار تن عرضه کردیم و ۱۹۸ تن از ما خریده‌‌‌‌‌‌‌‌اند. بارها این اتفاق افتاده است. هرچه می‌گوییم این رویه آب در هاون کوبیدن است، فایده ندارد. کجای این اقدام کارشناسی است؟ شرکتی که به اندازه عمر من در صنعت سابقه دارد، وقتی اسمش روی تابلو برای فروش می‌رود، خریدار ندارد و می‌افتد، به حیثتش ضربه می‌خورد، اما این موضوع فقط در ایران ما است که عیب نیست، وگرنه در صحنه اقتصادی و در بورس‌های بین‌المللی یک شکست محسوب می‌شود.
او سپس به تضامین بورس اشاره کرد و گفت: بارها از بورس خواهش کردیم که به‌جای تضمین نقدی از شرکت‌ها چک بگیرد. شرکت‌های بورسی و غیربورسی هر اندازه که می‌خواهند در بورس عرضه کنند باید مبلغی را سپرده بگذارند. این در حالی است که کمبود نقدینگی در بنگاه‌های اقتصادی بیداد می‌کند. این سپرده می‌تواند وارد سیستم نقدینگی بنگاه‌ها شود، ولی بلااستفاده می‌ماند. کجای این کار عقلانی است؟
مرادلو با اشاره به اینکه دولتی‌ها پشت درهای بسته برای ما تصمیم می‌گیرند، عنوان کرد: ما یک سال ‌می‌دویم که ثابت کنیم این تصمیمات، عقلانی، مدیریتی و اقتصادی نیست و وقتی دوستان مجاب می‌شوند و می‌خواهند آن را اصلاح کنند، کسی جراتش را ندارد.دبیر انجمن صنایع و معادن سرب و روی ایران به قیمت‌گذاری دستوری اشاره کرد و گفت: دولت به ما می‌گوید که کالا را با قیمت دستوری بفروشیم و به یک صورت جلسه ۴سال‌‌پیش استناد می‌کند. این درحالی است که از ۴سال‌پیش گاز و برق ۷الی ۸ برابر و حمل‌ونقل ۲۰ برابر شده است. دستمزد هم مطابق قوانین و مقررات جاری دولت هر سال‌۱۵ تا ۳۰‌درصد افزایش داشته است.او افزود: در نامه شفاف و کتبی معاون اول رئیس‌جمهور قیمت گاز برای صنایعی مثل سرب و روی مشخص شده است، ولی شرکت ملی گاز تبعیت نمی‌کند و معاونت معدنی باید در این قضیه از ما دفاع کند که جای آن خالی است.
جمشید افشار، قائم‌مقام مدیرعامل شرکت کوشا‌معدن در این جلسه با اشاره به اینکه ما هم به سهم خودمان در شرکت‌های مشاور و پیمانکار مشکلات کوچک اما شبیه به موارد مطرح‌شده را داریم، گفت: شرکت‌های مشاور در زمینه سرب و روی به‌رغم کاستی‌هایی که وجود دارد، با برنامه‌ریزی‌‌‌‌‌‌‌‌هایی که در این سال‌های اخیر داشته‌اند، کار را پیش برده‌اند. خوشبختانه در بخش معدن با وجود اینکه مشکلاتی وجود دارد، اما قابل‌رفع است. ما هم به‌عنوان شرکت‌های مشاور که در این زمینه کار می‌کنیم، اعتقاد داریم که عمده مشکل صنعت سرب و روی، تامین مواداولیه است.
به گفته او، رفع این مشکل به یک همدلی و همفکری با بخش‌هایی که صاحب تخصص و اطلاعات هستند نیاز دارد. باید برنامه‌ریزی‌‌‌‌‌‌‌‌های اکتشافی در سطح وسیع با روش‌های جدید و با استفاده از بانک‌های اطلاعاتی که خیلی از آنها در اختیار ما نیست، انجام شود. فعلا وظیفه ما برنامه‌ریزی برای برداشت و استخراج صحیح منابع است که در حال انجام است و دیگری تامین مواداولیه و دستیابی به ذخایر جدید است که در حال برنامه‌ریزی است. علی خطیبی، مدیرعامل شرکت راهسازی و معدنی مبین هم که در این میزگرد حضور داشت، با اشاره به صحبت‌های مرادلو اظهار کرد: واقعا جای تاسف دارد که یک تولیدکننده و کسی که در صنعت سرب در این مملکت سال‌ها کار می‌کند، این حجم تلنبار شده مشکلات و دغدغه‌‌‌‌‌‌‌‌ها را دارد و متاسفانه آنقدر تکرار شده است که شاید به نوعی دوستان واکسینه شده باشند. خطیبی افزود: ما یک‌درصد جمعیت و یک‌درصد مساحت دنیا را داریم، علی‌الاصول اگر بسیار متوازن جلو رفته باشیم باید یک‌درصد اقتصاد را هم داشته باشیم که نداریم؛ این امر نشان می‌دهد تقریبا در تمام زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌ها با یک‌سوم ظرفیت خودمان فعال هستیم.