انجمن‌های خبرگی مس؛ چراغ راهِ فردا

1. کنترل غلظت آهن محلول الکترولیت (بهبود شرایط عملیاتی، افزایش کیفیت، کاهش مصرف مواد و انرژی، ثبات روند تولید)
2. بومی‌سازی مادۀ استخراج‌کننده (کسب دانش فنی، عدم وابستگی به تامین‌کنندۀ خارجی، انجام اقدامات در فاز صنعتی و رفع نواقص محصول نهایی و حمایت از شرکت‌های داخلی)
3. استانداردسازی برش رقیق‌کننده (حصول اطمینان از مواد اولیۀ مرغوب، بهبود شرایط عملیاتی و کاهش مصرف مواد شیمیایی)
4. اصلاح تناژ خاکریزی (دقت در محاسبات بیلان جرم، پایش مستمر خوراک ورودی)
5- شماره‌گذاری پدداک‌ها (آینده‌نگری با توجه به تعدد هیپ‌ها، یکسان‌سازی، دسترسی سریع به داده‌ها)
امروزه سازمان‌ها در کشورهای توسعه‌یافته (نوع اول) نسبت به سازمان‌ها در کشورهای توسعه‌نیافته یا در حال توسعه (نوع دوم) به‌رغم هزینه‌های بالای نیروی انسانی، دارای سودآوری بیشتری هستند، چرا؟ چون، در سازمان‌های نوع اول به‌ازای دانش و تجربه‌ای که کارکنان در اختیار سازمان قرار می‌دهند، «فکرمزد» پرداخت می‌شود؛ درحالی‌که در سازمان‌های نوع دوم به‌ازای حضور و انجام کار یدی، «دست‌مزد» پرداخت می‌شود. به این ترتیب، سازمان‌های نوع اول پیش‌رو و رقابت‌پذیر و سودده هستند چون از دانش کارکنان در فرآیندهای سازمان بهره می‌برند و سازمان‌های نوع دوم، پیرو، غیررقابتی و زیان‌ده هستند چون هنوز از جسم کارکنان خود بهره می‌برند.

نکتۀ پایانی این‌که استراتژی مدیریت دانش، استراتژی تغییر است؛ تغییر در فرهنگ و ذهنیات. دست‌یابی به یک سازمان دانش‌محور، نیازمند تغییر از فرهنگ سازمانیِ کنونی به فرهنگ سازمانی نوین است که در آن ضمن ایجاد دانش و نشر آن، دا
نش به‌عنوان عامل کلیدی در امر تولید به‌شمار می‌رود و به‌نوعی این امر در شرکت ملی صنایع مس ایران که در آستانۀ پنجمین دهۀ فعالیت خود قرار دارد، مورد توجه قرار گرفته است، به‌طوری‌که این شرکت، هم‌گام با پیشرفت فن‌آوری و تحولات اقتصاد جهانی، خلق آیندۀ نوین با ارتقای بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها، ارتقای سطح تعهد فردی و سازمانی و اثرگذاری منطقه‌ای، ملی و جهانی را هدف‌گذاری کرده است.
ما همه‌چیز را نمی‌دانیم و دربارۀ برخی موضوعات آگاهی و دانش داریم؛ با پیوستن به شبکه‌های دانشی، دانش خود را افزایش دهیم.