تعطیلی 50 کارخانه فولادسازی

تعطیلی کارخانه های فولادسازی

احمد دنیانور(رئیس هیئت مدیره فولاد جنوب) اظهار داشت: کاهش تولید ناشی از تعطیلی واحدها و همچنین قطعی گاز موجب گرانی خواهد شد. به دنبال بخشنامه وزیر صمت درباره اینکه تمام فعالان زنجیره فولاد باید محصولات خود را در بورس عرضه کنند، از حدود ۱.۵ ماه پیش حدود ۴۰ تا ۵۰ فولادساز کوچک تعطیل شده و دیگر قادر به تولید نیستند.

وی همچنین گفت: حدود ۶ سال پیش بعد از یک ماراتن نفس‌گیر یک ساله با همکاری انجمن فولاد و وزارت صمت جدولی از نحوه قیمت‌گذاری محصولات تعیین شد. به عنوان مثال مبلغی را به عنوان قیمت شمش فولاد خوزستان در نظر گرفته شد. قیمت آهن اسنفنجی ۵۱ درصد و گندله ۲۴ درصد قیمت شمش بود. در واقع با این کار وقتی قیمت شمش بالا می‌رفت، قیمت آهن اسفنجی و گندله هم افزایش می‌یافت و به نوعی ارزش‌ها در کل زنجیره تقسیم شده بود و همه بخش‌های زنجیره در سود فعالیت سهیم بودند. اما یک ماه پیش وزارت صمت این دستور العمل را لغو کرد. حالا عرضه آهن اسفنجی به بازار سیاه کشیده شده و کارخانجات کوچک هم تعطیل شده اند. جدای از این قیمت این محصول هم دست کم ۲۰ درصد افزایش پیدا کرده است.

وی با بیان اینکه بعد از ژانویه شاهد موجی از گرانی در قیمت محصولات فولادی در بازار خواهیم بود، گفت: بر اساس هدف‌گذاری صورت گرفته ۶ میلیون تن از تولید ۳۰ میلیون تنی فولاد، توسط فولادسازان کوچک اتفاق می‌افتد، اما به دلیل سیاست‌گذاری‌های اشتباه و البته قطعی گاز و برق مقدار زیادی از آن محقق نشده و همین مسئله می‌تواند به بروز کمبود در بازار و رشد قیمت‌ها منجر شود.

وی ادامه داد: در نشستی که با معاون وزیر صمت داشتیم، مسئولین دولتی متوجه اشتباه خود شده و قول لغو این دستورالعمل را داده‌اند. دنیانور با بیان اینکه فولادسازان هم‌اکنون با چند معضل اساسی مواجه هستند، گفت: معضل اول ما نبود انرژی است. در تابستان برق و در زمستان گاز ما را قطع می‌کنند. جالب است که بدانید از حدود ۱.۵ ماه پیش گاز تحویلی به فولادسازان حدود ۳۰ درصد کاهش یافته است.

وی درباره دیگر چالش‌های فولادسازان گفت: بر اساس تبصره ۱۳ قانون بودجه ۱۴۰۰ قیمت حامل‌های انرژی فولادسازان معادل قیمت فوب خلیج فارس تعیین می‌شود. به دنبال این مصوبه قیمت برق ما ۶ برابر و قیمت گاز ۹ برابر افزایش یافت. این در حالی است که هیچ یک از هزینه‌های معادل کشورهای حاشیه خلیج فارس نیست. به عنوان مثال سود تسهیلات در سایر کشور یک درصد است، اما در ایران ۳۰ درصد. نرخ تورم در بیشتر کشورها تک رقمی است، اما ما یک تورم ۵۰ درصدی دست و پنجه نرم می‌کنیم. ضمن اینکه به دلیل شرایط تحریمی تولیدکنندگان ایران ناچارند هزینه‌های بیشتری را چه در مسئله واردات مواد اولیه و تجهیزات مصرفی و چه در صادرات تولیدات پرداخت کنند.