جوشکاری زیر آب

جوشکاری در آب

جوشکاری زیر آب به زمان جنگ جهانی دوم برمی‌گردد که نیاز به تعمیرات سریع کشتی‌های جنگی احساس می‌شد. تا قبل از آن زمان مجبور بودند برای تعمیرات کشتی با جوشکاری، آن را به خشکی منتقل کنند. این مسئله با توجه به زمان بر بودن پروسه آن و نیاز به بازگشت سریع کشتی‌های جنگی به میدان نبرد تقریباً غیر ممکن بود. برای همین منظور روش جوشکاری زیر آب ابداع شد. جوشکاری زیر آب، امروزه علاوه بر کاربرد نظامی مانند: ساخت و تعمیر کشتی‌های جنگی و زیردریایی‌ها. جزو جدایی ناپذیر در صنعت انرژی بخصوص نفت و گاز در ساخت و تعمیر اسکله‌های نفتی شناور می‌باشد. 

جوشکاری در زیر آب نیازمند یک جوشکاری با کیفیت بالاست که به همین خاطر از روش جوشکاری hyperbaric ، استفاده می‌کند. جوشکاری در زیر آب فرآیندی است که با فشار بالایی در زیر آب صورت می‌گیرد . کاربردهای جوشکاری hyperbaric متنوع هستند و اغلب برای تعمیر کشتی‎ها، سیستم عامل‎های نفتی دریایی و خطوط لوله استفاده می‎شود. فولاد شایع‎ترین ماده جوش در این فرآیند است . تحقیقات در زمینه استفاده از جوشکاری hyperbaric در عمق 1000 متر (3,300 فوت) در حال انجام است. به طور کلی اطمینان از صحت جوشکاری در زیر آب ممکن است مشکل باشد ، زیرا برای تشخیص اینکه آیا نقص‌ها در زیر سطح جوش هستند، دشوار است.

انواع روش جوشکاری زیر آب

جوشكاری مرطوب
جوشكاری خشك

جوشکاری مرطوب چیست؟

منظور از جوشکاری مرطوب، جوشکاری زیر آب و در تماس مستقیم با رطوبت است. انجام جوشکاری به این روش توسط نوعی الکترود مخصوص انجام می‌شود. روند کار به صورت دستی و مانند جوشکاری بیرون از آب است. جوشکار در انجام این جوشکاری آزادی عمل بالایی دارد. به همین دلیل جوشکاری مرطوب یک جوشکاری کارآمد است که از نظر اقتصادی مقرون بصرفه می‌باشد. 

پروسه‌ی جوشکاری مرطوب در زیر آب طی مراحل زیر صورت می‌پذیرد:

قطعه کاری که قرار است جوش داده شود به یک طرف مدار الکتریکی متصل بوده و الکترود فلزی در طرف دیگر مدار. این دوقسمت از مدار (الکترود و قطعه کار) کمی به یکدیگر نزدیک شده ولی بعد از مدتی از یکدیگر فاصله می‌گیرند. در حین نزدیک شدن الکترود به قطعه کار، جریان الکتریکی وارد شکاف شده و باعث ایجاد یک جرقه الکتریکی پایستار می‌شود. (قوس)‌‌ باعث ذوب شدن فلز در آن ناحیه و شکل گرفتن حوضچه جوش می‌شود. در این زمان، نوک الکترود ذوب شده و ذره‌های کوچک فلز در حوضچه مذاب جمع می‌شود. در طول این عمل، جریان مذابی، نوک الکترود را پوشش داده و روکش الکترود گاز محافظ را ایجاد می‌‌کند. که موجب استحکام بخشیدن به قوس شده ‌و از جریان فلز مذاب محافظت می‌کند. قوس در یک منطقه حفره مانند ذوب می‌شود و جوش را پدیدار می‌سازد.

نکات ایمنی برای جوشکاری زیر آب

در این روش ممکن است جوشکار در معرض شوک‌های الکتریکی مختلفی قرار گیرد. به همین دلیل تجهیزات جوشکاری باید ضدآب و عایق‌بندی شده باشند. همچنین ارتباط مناسبی می‌بایست میان جوشکار و همیار خارج از آب او، به منظور پایش جریان جوشکاری وجود داشته باشد. یک جوشکار زیر آب باید مهارت‌های غواصی را به طور کامل آموزش دیده و آگاهی کافی از مشکلاتی که می‌تواند در ارتباط با تنفس گازهای سمی برای جوشکار غواص به وجود آید، داشته باشد.

این مشکل زمانی ایجاد می‌شود که غلظت گازهای محلول بی اثر در داخل بدن، از شرایط تعادل بیشتر شده و تمایل به خروج از بدن به شکل حباب داشه باشند. یکی از مشکلاتی که جوشکاران غواص آب‌های عمیق با آن مواجه هستند، فرایند فشارزدایی (Decompression) است. عدم اجرای صحیح این فرایند می‌تواند منجر به مرگ غواص شود. از این رو مراحل فشار زدایی می‌بایست با استفاده از عمق سنج و یا رایانه به دقت مورد پایش قرار گیرد.