فولاد ضد زنگ

تفاوت فولاد ضد زنگ و دیگر آلیاژهای فولادی در وجود چه عناصری است

فولاد ضد زنگ چیست ؟

فولادهایی هستند با درصد بالای عناصر آلیاژی , که مقاومت به خوردگی و زنگ زدن بالایی دارند حتی در اتمسفرهای خورنده و محیط با دمای بالا . عامل اصلی در توانایی مقاومت به خوردگی بالا عنصر کروم است , درصد کروم در این فولادها کمتر از 5درصد نیست و به طور میانگین بالای 11درصد است. هرچه شرایط محیطی سخت‌تری حاکم باشد , درصد کروم و مولیبدن در این فولاد بیشتر و هرچه شرایط خوردگی و زنگ زدی ملایم‌تر میتوان درصد کرم کمتری داشت. فولاد ضد زنگ , استنلس استیل نام‌های تجاری این نوع فولادها در بازار داخلی ایران است , علاوه بر این فولادهای استنلس به دو نوع بگیر و نگیر تقسیم میشوند.

فولاد استنلس نگیر یا غیر معناطیسی

آلیاژ آهن ( کروم و نیکل ) با کربن کمتر از 0.1 % است که در حالت استفاده نشده خاصیت غیر مغناطیسی دارند و %65 مصرف جهانی استنلس هارا شامل میشوند .

فولاد استنلس بگیر یا مغناطیسی

آلیاژ اهن_کروم با کربن کمتر از 0.1% که خاصیت مغناطیسی یا آهنربایی دارند.

عناصر آلیاژی در فولاد ضد زنگ

کروم : عامل اصلی مقاومت در برابر خوردگی درفولاد ضد زنگ حداقل 5 و عموما بالاتر از 11 درصد .

نیکل : مقاومت به خوردگی در محیط های اکسیدکننده ضعیف و یا خنثی را افزایش داده ولی قیمت نهایی رو بالا میبرد و همچنین انعطاف پذیری و شکل دهی رو افزایش می‌دهد.

مولیبدن : افزایش مقاومت به خوردگی در حضور یون‌های کلر.

آلومینیوم : مقاومت به پوسته شدن در دمای بالا رو بهبود می‌بخشد .

دو نوع از فولادهای ضد زنگ با اختلاف زیادی از سایرین پرمصرف‌ترین فولاد استنلس هستند که هردو سری 300 می‌باشند. در سری 300 عنصرنیگل موجب استنیتی شدن کل ساختار میشود از این رو به این سری فولاد استنیتی نیز می‌گویند . تغییر در درصد کروم و نیکل و افزودن مولیبدن باعث شده تا مقاومت به خوردگی این فولاد در مقابل محیط های فرسایشی مانند محلول شیمیایی و حلال ها و... بالا باشد .