جدایش آلومینیوم کار شده از آلومینیوم ریختگی

آلیاژهای آلومینیوم بسته به عناصر آلیاژی و مقادیر نسبی آنها به دو دسته کار شده و ریختگی تقسیم می‌شوند. علی رغم امکان تشابه عناصر آلیاژی در آلیاژهای کار شده با آلیاژهای ریختگی، اما مقادیر آنها بیشتر است.

به عنوان مثال مقدار سیلیسیم معمولا بین 12-1 درصد و حتی در برخی موارد متجاوز از این مقدار نیز می‌باشد.

آلیاژهای معمول کار شده دارای عناصر آلیاژی آهن و سیلیسیم کمی بوده در حالی که آلیاژهای معمول ریختگی تحت فشار حاوی حدود یک درصد آهن و 10 درصد سیلیسیم هستند. بنابراین آلودگی قراضه آلیاژ کار شده با آلیاژ ریختگی باعث شده تا این قراضه تنها در آلیاژهای ریختگی ثانویه قابل استفاده باشد.

به منظور افزایش کاربری فلز بازیابی شده از آلیاژهای ثانوی کار شده، باید ذرات کار شده از ذرات ریختگی جدا شوند. تفاوت در شکل و بافت سطحی ذرات، امکان طبقه‌بندی دستی ذرات خرد شده از ذرات ریختگی را فراهم می‌کند. به منظور خودکار نمودن فرآیند جدایش، چندین روش دیگر نیز پیشنهاد شده است.

شایان ذکر است قبل از ورود مواد به مراحل جدایش، درجه خلوص اولیه قراضه خرد شده به کمک سرند افزایش می‌یابد. در این مرحله با عبور ذرات ریختگی ریز از سرند و باقی ماندن مخلوط ذرات ریختگی و کار شده درشت روی سرند، حجم مواد تحت فرآوری تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

به منظور جدایش بخش ریختگی از کار شده از فرآیندی بنام خردایش داغ استفاده می‌شود. در این فرآیند از ویژگی دمای یوتکتیک پایین آلیاژهای ریختگی آلومینیوم-سیلیسیم بهره‌گیری می‌شود. بدین منظور ابتدا مخلوط آلیاژ ریختگی و کار شده در دمای 560-520 درجه سانتیگراد و مدت 2-1 ساعت قرار می‌گیرد. با ترد شدن آلیاژ ریختگی در دمای بیش از دمای یوتکتیک، کاهش ابعاد ذرات توسط آسیای خودشکن  انجام می‌شود. سپس ذرات کار شده توسط سرند جدا می‌شوند. البته این روش قابلیت ترکیب شدن با مرحله پوشش‌زدایی را نیز دارد. با این وجود برای قراضه بدون پوشش صرفه اقتصادی ندارد. زیرا باید قراضه را تا نزدیک نقطه ذوب آن گرم نمود و با کاهش بیش از حد اندازه ذرات، طبقه‌بندی آلیاژهای ریختگی ممکن نیست. با این حال امروزه تمام خرده قراضه‌های موجود در آلیاژهای ریختگی و ریخته‌گری تحت فشار، قابل استفاده بوده و بنابراین جدایش بیشتر غیرضروری به نظر می‌رسد.

تنظیم کننده: پ.ز