جوشکاری Oxy-fuel (سوخت‎گازی)

جوشکاری Oxy-fuel ، که معمولاً جوشکاری اکساسیستیلن یا جوشکاری اکسیدی یا جوشکاری گازی نامیده می‎شود از سوخت اکسیژن برای عملیات جوشکاری استفاده می‌کند .
مهندسان فرانسوی با نام ادموند فِچ و چارلز پیکاد اولین کسانی بودند که در سال 1903 برای عملیات اکسیژن استیلن اکسیژن را تولید کردند .
در این فرآیند از اکسیژن خالص به جای هوا، برای افزایش دمای شعله استفاده می‎شود تا ذوب قطعه‌ی مورد نظر (مثلاً فولاد) در یک محیطی مانند اتاق، امکان‎پذیر باشد.
Oxy-fuel یکی از قدیمی‎ترین فرآیندهای جوشکاری است. اما در دهه‎های اخیر ، به علت جوشکاری‌های مختلف و سریعتر ، کاربرد این روش رو به کاهش بوده است .البته جوشکاری با این روش هنوز برای آثار هنری فلزی در مغازه‎ها و خانه‌ها و همچنین در شرایطی که دسترسی به برق (از جمله سیم کشی یا ژنراتور قابل حمل) مشکلاتی را به وجود می‌آورد ، به کار می‌رود .
در جوشکاری به روش Oxy-fuel ، دو قطعه‌ای که باید به یکدیگر جوش بخورند ذوب می‌شوند و سپس بعد از سرد شدن به یکدیگر جوش می‌خورند . همچنین برای این عملیات از یک پرُکننده نیز استفاده می‌شود .