فولاد آلیاژ پایین

         فولاد آلیاژ پایین از فولادهایی ساخته شده‌اند که آهن آنها از 50% پایین‌تر است و خاصیت شکنندگی بالایی دارند به همین دلیل برای استفاده گسترده در صنایع مناسب نیستند . اما منبع مهمی برای ساخت فولادهای آلیاژی هستند . همچنین این عناصر معمولاً دمای ذوب پایینی دارند و به راحتی مذاب می‌شوند . فولاد کم آلیاژ دسته‎ای از فولادهای آلیاژی است که با افزودن عناصری چون وانادیم،کلمبیم و تیتانیوم تولید می‎شود و از نظر استحکام بر فولادهای کربنی معمولی برتری دارد. این دسته از فولادها را بعلت وزن کمترشان در صنایع خودرو سازی بسیار مورد استفاده قرار می‎دهند چرا که در عین کاهش وزن خودرو استحکام بالایی دارد. استحکام فولادهای میکرو آلیاژ بدون عملیات حرارتی 415 تا 825 مگا پاسکال می‎باشد. یکی از مواردی که در مورد این نوع ورق ها بسیار باید به آن توجه شود  خوردگی آنهاست، چرا که این نوع فولادها معمولا برای مصارف با ضخامت کم مورد توجه قرار می‎گیرند و بسیار در معرض خوردگی اند برای همین موضوع می‎توان عناصری چون نیکل، کروم و فسفر به آن افزود تا مقاومت به خوردگی آن بالاتر رود، اما چون این روش کمی هزینه بر است می‎توان با گالوانیزه کردن و یا آبکاری این دسته از ورق‎ها از خوردگی دور نگه داشت.

فولادهای میکرو آلیاژی معمولاً محتوی ۰٫۱۵ تا ۰٫۵۵% کربن، ۰٫۶ تا ۱٫۶۵% منگنز، ۰٫۱۵ تا ۰٫۶۵% سیلیکون پایه اصلی آن را تشکیل می‎دهند. این عناصر از طریق تاثیر بر ساختار با کنترل واکنشهای رسوب­ دهی و تشکیل رسوبات به صورت فاز دوم باعث بهبود خواص مکانیکی آلیاژ می شوند. در این فولادها دستیابی به خواص مطلوب مرهون حضور عناصر میکروآلیاژ و تاثیرآنها بر روی ریزساختار فولاد می باشد.

 فولادهای آلیاژ پایین عبارتند از :
منگنز،نیکل،کروم،مولیبدن،وانادیوم،سیلیکون،بورن وفسفر .
و آلیاژهای رایج‌تر عبارتند از :
آلومینیوم، کبالت،مس، سریم، نایوبیوم، تیتانیوم، تنگستن، قلع، روی، سرب و زیرکونیم.
برای آنکه خواص این فلزات بهبود یابد و مقاوم شوند نیاز به حرارت دادن ، دارند .
معمولاً این آلیاژها در صنایعی که به مغناطیس نیاز هست مورد استفاده قرار می‌گیرند مانند موتورهای الکتریکی و ترانسفورماتورها .