تاریخچه قوطی و درب ‌بازکن

تاریخچه قوطی، به معنای واقعی کلمه، تاریخ تمدن غرب است و نوآوری آن موتور شکوفایی در ایالات متحده است. دو قرن پیش، اولین قوطی‌ها برای حفظ قدرت‌های جهانی طراحی و ساخته شدند. در بوم تاون آمریکا، قوطی، کلید و رمز اصلی برای تجارت‌های بزرگ بود.

به دلیل تقاضای مصرف‌کننده، قوطی به سرعت رشد پیدا کرد. قوطی‌ها باعث شدند تا انواعی از محصولات به دست ما و به خانه ما برسد تا بتوانیم از مواد غذایی دلخواه خود در زمان و مکان‌های مختلف لذت ببریم و استفاده کنیم، مانند انواعی از محصولاتی که فصل آنها نیست.

آغاز تاریخچه قوطی

تاریخچه قوطی‌ها از سال 1795 آغاز شده است، زمانیکه دولت فرانسه، به رهبری ناپلئون، اعلام کرد،"به کسی که بتواند برای نگهداری مواد غذایی برای ارتش و نیروی دریایی راه و روشی را ابداع کند، 12 هزار فرانک، پاداش می‌دهد". «نیکولاس اپرت» که لقب «پدر کنسروسازی» را به خود اختصاص داده است، توانست راهی برای کنسرو کردن مواد غذایی پیدا کند و جایزه 12 هزار فرانکی را از آن خود کند. البته نه در قوطی‌های حلبی، وی مواد غذایی را در بطری‌های شیشه‌ای می‌ریخت، درب آنها را با چوب پنبه آب‌بندی می‌کرد و سپس در داخل آب‌جوش قرار می‌داد. البته اعتقاد بر این است که، این روش‌ در خانه‌داری باب بوده است، اما نکته قابل توجه اینجاست که نیکولاس اپرت، اولین کسی بود که در مقیاس صنعتی این کار را انجام داد. بدین ترتیب اولین کنسروها با بطری‌های شیشه‌ای تولید و سرآغاز تاریخ قوطی‌ها شدند.

اولین قوطی حلبی اختراع شده

یک تاجر انگلیسی به نام «پیتر دوراند»، با اختراع قوطی حلبی در سال 1810، دری متفاوت به روی حفظ و نگهداری از مواد غذایی گشود. در سال 1813، «جان هال» و «برایان دورکین»، اولین کارخانه تولید کنسرو تجاری در انگلیس را افتتاح کردند. در سال 1846، «هنری ایوانز»، ماشینی اختراع کرد که می‌توانست 60 قوطی حلبی در ساعت تولید کند، که نسبت به نرخ‌های قبلی تولید قوطی که تنها شش عدد در هر ساعت بود، افزایش قابل توجهی ایجاد شد.

اولین دربازکن اختراع شده

اولین قوطی‌های حلبی تولید شده تا حدی ضخیم بودند که به سختی و با ضربات سخت باز می‌شدند. رفته رفته با تولید قوطی‌های حلبی نازک، امکان ساخت درب‌بازکن‌های مخصوص نیز فراهم شد. در سال 1858، «عزرا وارنر» از شهر واتربری، واقع در ایالات متحده، اولین درب بازکن را اختراع کرد که ارتش امریکا در طی جنگ داخلی از آن استفاده نمود. در سال 1866، «جی.آسترهود»، قوطی‌های حلبی را با یک کلید بازکننده، مانند آنچه که روی قوطی‌های ماهی ساردین وجود دارد، اختراع کرد.

اولین درب بازکن کلاسیک

مخترع درب بازکن‌های آشنای خانگی «ویلیام لیمن» بود، که در سال 1870، یک درب بازکن راحت را تولید کرد. درب بازکنی که ویلیام لیمن اختراع کرد، شامل یک چرخ است که در اطراف لبه قوطی می‌چرخد ​​و برش ایجاد می‌کند، طرحی که امروزه همه ما با آن آشنایی داریم و در خانه‌هایمان پیدا می‌شود.

کمپانی Star Can از سانفرانسیسکو، درب‌ بازکنی را که ویلیام لیمن اختراع کرده بود را، در سال 1925، با افزودن لبه‌های دندانه‌دار به چرخ آن، ارتقاء داد. نسخه برقی مشابه این نوع درب بازکن نیز اولین بار در دسامبر سال 1931 به فروش رسید.