تاریخچه بازیافت فلزات

بازیافت فلزات

بازیافت مواد و استفاده مجدد از آن تاریخچه طولانی دارد و به زمان ساخت ابزار و اشیای مورد نیاز بشر برمی‌گردد. ارزش ذاتی مصنوعات در مقایسه با درآمد و دارایی فردی، دشواری نسبی و هزینه بالای دستیابی به مواد خام یا محصولات جایگزین موجب شده استفاده مجدد، بازیابی یا بازیافت به یک نیاز اقتصادی و فیزیکی تبدیل گردد. گرد آوری وبازیافت زباله حدود ده هزار سال قبل از میلاد ، همزمان با یکجا نشین شدن انسان آغاز شد. در این زمان بشر با استفاده از استخوانهای باقیمانده از شکار ، به ساخت ابزار پرداخت ، این اولین حرکت بشر در جهت بازیافت پسماند بود و گویی به ارزش آن پی برده بود. حرکت مهم بعدی، در جهت بازیافت که بسیار مورد توجه قرار گرفت ، ساخت کاغذ از ضایعات ، توسط چینی ها بود . بعدها در سالهای جنگ جهانی بازیافت کاغذ و فلز، به لحاظ اقتصادی بسیار بسیار با اهمیت بود و گام مهمی در جهت آغاز و نهادینه شدن صنعت بازیافت در جهان شد. در سال ۱۹۶۸ ، در امریکا ، صنعت بازیافت آلومینیوم با جمع آوری ضایعات قوطی نوشابه شروع به کار کرد.
آغاز پیشرفت نظام صنعتی، همینطور رشد جمعیت و افزایش میزان نیاز به مواد اولیه طبیعی در یک جامعه ، موجب احساس نیاز به صنعت بازیافت در جامعه میشود. از این گذشته آموزه پرهیز از اسراف در فرهنگ ایران ، پشتوانه ای برای این صنعت میباشد. این صنعت در ایران با بازیافت ضایعات کاغذ آغاز شد. امروزه در ایران ،مانند تمام دنیا بازیافت آلومینیوم از انواع ضایعات ، بسیار رونق دارد. برای مدت مدیدی از تاریخ بشر، بازیافت بصورت دستی، محلی و یا صنعتی انجام می‌گرفته است. از 2000 سال پیش برخی از مواد باطله مانند شیشه و فلزات گرانبها در معرض تجارت خارجی قرار گرفتند. فعالیت‌های اولیه بازیافت در مقیاس کوچک انجام شده و محدود به مواد و محصولاتی بوده که به طور مستقیم قابلیت استفاده مجدد را داشته و یا بازیابی مجدد آنها از دیدگاه فنی به نسبت ساده بوده است.

در انگلستان، دوران پیش از صنعتی شدن دوران طلایی بازیافت نامیده شده است. در این دوران، موادی مانند آجر، سنگ‌های ساختمانی و فلزاتی مانند سرب بازیابی مجدد شده و دوباره مورد استفاده قرار می‌گرفتند. به دنبال انقلاب صنعتی در اروپا و آمریکای شمالی و توسعه فناوری‌های پیچیده در تولید فلزات و سایر مواد، پتانسیل لازم برای بازیافت افزایش یافت.

در اواسط قرن نوزدهم به دنبال سامان‌دهی بازار و انتشار قیمت‌های مبنا، داد و ستد مواد و محصولات ثانویه مورد حمایت قرار گرفت و صنعت بازیافت ارتقا یافت. نوآوری‌های ارائه شده در فناوری در نیمه اول قرن گذشته، سبب سهولت در دستیابی به مواد مختلف به ویژه مواد معدنی خام و در نتیجه کاهش قیمت آنها و افزایش مصرف شده است. این امر همراه با افزایش ثروت انگیزه بازیافت را کاهش داد. در حالی که مقدمات ظهور مواد جدید و محصولات پیچیده‌تر و روند حرکت به سوی قطعات ریزتر و استفاده اقتصادی از مواد، به تدریج موجب تغییر مسیر بازیافت به سوی فناوری‌های جدیدتر و گران‌تر گردید. به طوری که در نیمه دوم قرن بیستم به دلایل اقتصادی، صنعت بازیافت نه تنها ابقا شد بلکه گسترده‌تر و بسیار متنوع‌تر به کار خود ادامه داد.

صرف نظر از موارد فرعی نظیر اوضاع بد اقتصادی ناشی از جنگ‌ها، تحریم‌های تجاری و غیره به ویژه از دهه 1960، دولت‌ها به طور مستقیم به بازیافت مواد روی آوردند. بالاخره در دهه‌های اخیر انگیزه بازیافت و استفاده مجدد از محصولات دورریز یا مواد باطله، از حفظ ذخایر و نگرانی در مورد اتمام منابع به تمرکز بر روی حفظ منابع زیست محیطی در جهت کاهش آلودگی ارتقا یافته است.