آسیاهای کارخانه پرعیاری مس

معمولا هدف از کاهش اندازه قطعات کانسنگ، جداسازی کانی‌های باارزش از سایر کانی‌های تشکیل دهنده سنگ معدنی و یا کانی‌های گانگ می‌باشد و فرآیند سنگ‌شکنی معمولا قادر به آزادسازی کانی‌های باارزش نیست.

آزادسازی کانی‌های باارزش با آسیا کردن محصولات مرحله سنگ‌شکنی در آسیاهای گردان، آسیاهای پن و یا آسیاهای غلطکی انجام می‌گیرد. در آسیاهای گردان، واسطه‌های خردایش (مانند گلوله‌های فولادی، میله‌ها یا قلوه‌هایی از جنس سخت) نیروی مورد نیاز برای کاهش ابعاد را تامین می‌نمایند. با گردش آسیا، بار خردکننده تا ارتفاعی که بستگی به سرعت گردش آسیا دارد، بالا می‌رود و با رها شدن از بدنه آسیا بر روی ماده معدنی سقوط می‌کند؛ در نتیجه، دانه‌های ماده معدنی در اثر ضربه، فشار و سایش مواد توسط یکدیگر و یا توسط بار خردکننده و همچنین جدار داخلی آسیا خرد می‌شوند.

بعضی آسیاهای گردان مانند هاردینگ اشکال خاصی دارند. این آسیا از یک بخش استوآن‌های، که از دو طرف به دو بخش مخروطی منتهی می‌شود، تشکیل شده است. به هر حال شکل استوآن‌های آسیاها بیشتر معمول می‌باشد. عموما واسطه خردایش به صورت گلوله، میله و یا سیلپبس (واسطه خردایش استوآن‌های شکل) مورد استفاده قرار می‌گیرد. گلوله‌های فولادی و سرامیکی در مورد سنگ‌های سخت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

عملیات آسیاکنی ممکن است به صورت خودشکن و بدون واسطه خردایش انجام گیرد. عملیات آسیاکنی به صورت تر و خشک قابل انجام است.

نام‌گذاری آسیای گردان وابسته به نوع بار خردکننده مورد استفاده در آن می‌باشد. اگر بار خردکننده شامل گلوله‌های فولادی و یا چدنی باشد، به آن آسیای گلوله‌ای می‌گویند و در صورتی که از میله‌های فولادی استفاده شود، به آن آسیای میله‌ای اطلاق می‌گردد. وقتی از هیچ واسطه‌ای در آسیا استفاده نشود، به آن آسیای خودشکن می‌گویند.

تعیین نوع آسیا

اولین مرحله از طراحی تجهیزات، انتخاب نوع تجهیز و سپس تعیین اندازه و ابعاد مناسب آن تجهیز می‌باشد. در تعیین نوع آسیا پارامترهای زیر موثر می‌باشند:

دانه‌بندی خوراک ورودی به بخش آسیاکنی(این ابعاد بستگی به دانه‌بندی محصول سنگ‌شکنی دارد)

ابعاد محصول مورد نیاز(این ابعاد به درجه آزادی کانی‌های مس بستگی دارد)

میزان سختی ماده معدنی در مقابل خردایش

ظرفیت واحد آسیاکنی.