پدیده گالینگ

گالینگ در اصطلاح نوعی فرسودگی ناشی از چسبندگی بین سطوح لغزشی است. به معنای واضح‌تر زمانی که دو سطحی در مجاورت یکدیگر قرار می‌گیرند و به هم می‌چسبند و بین آنها یک اصطحکاک و فشار بوجود می‌آید، سایشی در اثر این رخ‌دادها پدید می‌آید که به آن گالینگ می‌گویند. سطوحی که دچار گالینگ شده‌اند در یک مدت زمان طولانی تحت فشار زیادی قرار گرفته‌اند. گالینگ ناشی از یک اصطحکاک و چسبندگی بین دو سطح است که باعث می‌شود ساختار کریستالی سطح زیرین دچار خراش و آسیب‌دیدگی شود. در این آسیب دیدگی یک سری مواد از سطحی به سطح مجاور می‌چسبند یا باعث خراشیده شدن، بریده شدن و کنده شدن سطح مجاور می‌شوند.
گالینگ اکثرا در سطوح فلزی بوجود می‌آید جایی که دو سطح فلزی در مجاورت یکدیگر و در یک حالت اصطحکاکی یا لغزشی قرار دارند. این امر به ویژه در جاهایی رایج است که روغنکاری مناسبی بین سطوح صورت نگرفته باشد. با تمام این وجود، برخی از فلزات ذاتا در برابر گالینگ آسیب‌پذیر هستند زیرا ساختار اتمی و بلوری تشکیل دهنده آنها آسیب‌پذیر است و مقاومت پایینی دارد. به عنوان مثال آلومینیوم و تیتانیوم مقاومت بسیار پایینی در برابر گالینگ دارند در حالی که فولاد ضد زنگ کمی مقاوم‌تر و فولاد سخت کاری شده بسیار مقاوم است.

پدیده گالینک با سایش معمولی فرق دارد. در طی سایش، مواد بر اثر فشار یا حرکت از بین می‌روند و خورده می‌شوند. اما در گالینگ، مواد به هم چسبیده‌اند و در صورت جدا شدن سطوح، آسیب بوجود می‌آید. نکته قابل توجه و متمایز کننده این است که گالینک اغلب زمانی رخ می‌دهد که مواد به یکدیگر چفت شده‌اند.
برای جلوگیری از بروز این پدیده باید میزان اصطحکاک و فشار را کاهش داد. همچنین می‌توان از یک روان‌کننده برای جلوگیری از گالینگ استفاده کرد. کاهش نیرو می‌تواند به معنی کاهش بار روی مواد باشد. همچنین می‌توان از طریق کاهش سرعت انتقال مواد در هر کدام از سطح‌ها از آسیب‌پذیری و بروز پدید گالینگ جلوگیری کرد.

ترجمه و تالیف: پ.ز