جوشکاری مس کار سختی نیست. گرمای مورد نیاز برای این نوع از جوشکاری تقریبا دو برابر گرمایی است که برای جوشکاری فولاد با ضخامت مشابه نیاز است. مس، رسانایی حرارتی بالایی دارد. برای جبران این اتلاف گرما نوک جوش باید یک یا دو سایز بزرگ‌تر از نوک جوشی باشد که برای فولاد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هنگام جوشکاری بخش‌های بزرگ با ضخامت زیاد، باید حرارت جوش را بالا ببرید. این کار باعث می‌شود که جوش کمتر متخلخل شود.
مس باید با یک شعله کمِ اکسیدکننده جوش داده شود، زیرا فلز ذوب شده به وسیله اکسیدی که توسط شعله شکل می‌گیرد محافظت می‌شود. اگر از یک شار برای محافظت از فلز مذاب استفاده میکنید، شعله باید خنثی باشد.
برای جوشکاری OFC، یا همان لوله مسی دی‌اکسیدشده، باید از ترکیب‌های جوش‌گاز به جای اکسیژن حاوی مس استفاده کنید.
در جوشکاری ورقه‌های مسی، حرارت به قدری با سرعت هدایت می‌شود که دما به سختی به نقطه ذوب می‌رسد. در جوش ورقه مسی، جوش باید در نقطه‌ای از انتهای اتصال شروع شود و تا انتها با یک فلز پر کننده جوش داده شود. پس از بازگشت به نقطه شروع، از طرف مخالف درز(اتصال) تا انتها، باید عملیات جوش مجددا انجام داده شود. در طول این عملیات، مشعل باید تقریبا در یک زاویه ۶۰ درجه به فلز پایه نگه داشته شود.
برای پیشگیری از ایجاد ناهمواری‌ها، توصیه می‌شود که پشت درز(اتصال) قسمت زیرین، قطعه‌های کربنی یا ورق‌های نازک فلزی قرار گیرد. همچنین برای جلوگیری از وارد شدن حرارت به اتمسفر اطراف عملیات جوشکاری، دور تا دور فلزی که قصد جوشکاری آن را دارید بپوشانید. این کار همچنین کمک می‌کند تا قسمت مذاب جوشکاری به آرامی خنک شود.
با متال آنلاین همراه باشید تا در مقاله بعدی مراحل جوش مس را به طور کامل برای شما شرح دهیم.
تالیف و ترجمه: پ.ز
