در فرآیند انحلال ناپیوسته کنسانتره یا ماده معدنی کربناتی – سیلیکاتی روی در داخل مخزن با مقدار معینی از حلال اسید سولفوریک مخلوط و ترکیب شده و پس مدت زمان معین فیلتر شده و محلول صاف شده به واحد تصفیه محلول فرستاده می‌شود. مواد جامد حاصل تحت عنوان کیک انحلال از چرخه تولید خارج می‌شوند. عناصری مانند کلسیم، باریم و سرب به شکل سولفات‌های نامحلول راسب می‌شوند و به همراه کیک انحلال از چرخه تولید خارج می‌گردد. کیک حاصل علاوه بر ناخالصی‌ها و مواد حل نشده دارای درصد قابل توجهی ترکیبات روی غیر قابل انحلال است. در pHهای پایین (حدود 3)، مقداری بازیابی روی افزایش می‌یابد. لیکن تشکیل اسید سیلیسیک نیز بیشتر شده و احتمال تشکیل ژل سیلیسی نیز افزایش می‌یابد که خود سبب کندی فیلتراسیون و جذب یون‌های روی در کیک و هدر رفت آن از محلول می‌شود. در pHهای بالاتر (حدود 5)، نیز دوباره غلظت سیلیکای کلوئیدی شروع به افزایش می‌کند و در این pH ، روی نیز به صورت سولفات بازی ( Zn2(OH)2SO4 ) شروع به ترسیب می‌کند و از بازدهی انحلال می‌کاهد.
آهن موجود در کنسانتره روی، مقداری از روی را به صورت فریت درآورده و مانع انحلال آن در اسیده شده و راندمان انحلال افت می‌کند. به منظور حذف آهن، به کمک آب آهک یا ماده معدنی (کلسین) و آب آهک، یون فریک را به صورت هیدروکسید رسوب می‌دهند. رسوب گذاری از Ph حدود 4 شروع می‌شود. رسوب هیدروکسید فریک تعداد زیادی از ناخالصی‌های دیگر مانند آرسنیک، آنتیموان، ژرمانیم، کلسیم و فلزات سنگین را به صورت هیدروکسید یا سولفات بازی به همراه خود رسوب می‌دهد. برای تسریع در رسوب‌گذاری، از سولفات آلومینیوم استفاده می‌شود که با تجمع رسوبات موجب سنگین شدن و ته‌نشین شدن توده جامد می‌شود. مدت زمان لازم برای خنثی‌سازی حدود دو ساعت است.
تالیف: پ.ز
