آلیاژ پرمالوی

پرمالوی چیست؟

آلیاژ پرمالوی در سال 1914 توسط فیزیکدانی به نام گاستو المن در آزمایشگاه Bell Telephone اختراع شد. پرمالوی یک آلیاژ مغناطیسی است و از 80 درصد نیکل و 20 درصد آهن تشکیل شده است. ساختار پرمالوی معمولا به شکل مکعب‌های کریستالی است و تقربیا 0.335 نانومتر هستند. ویژگی قابل توجه پرمالوی، قابلیت مغناطیسی بالایش است که منجر شده این آلیاژ به صورت گسترده‌ای در تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی به کار برود. همچنین این آلیاژ در میدان‌های مغناطیسی برای محافظت از مغناطیس به کار می‌رود. پرمالوی یک آلیاژ مغناطیسی آهن-نیکل و حاوی حدوداً 80 % نیکل و 20 % آهن است. ویژگی قابل توجه این آلیاژ نفوذپذیری مغناطیسی بسیار بالای آن است که آن را به عنوان ماده مورد استفاده برای هسته های مغناطیسی در تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی و همچنین حفاظ های مغناطیسی جهت حفاظت در برابر میدان های مغناطیسی مناسب می سازد.

علاوه بر تراوایی بالا، از ویژگی‌های خاص دیگر پرمالوی باید به وادارندگی پایین، خاصیت مغناطو الاستیک نزدیک به صفر و مغناطو مقاومت ناهمسانگرد قابل توجه آن، اشاره کنیم.

خاصیت مغناطو الاستیک پرمالوی برای برنامه و کاربردهای صنعتی بسیار مهم است. زیرا اجازه می‎دهد تا لایه‌های نازکی مورد استفاده قرار گیرند که از فشارهای متغیر که منجر به تغییرات زیاد در خواص مغناطیسی می‌شوند، پیشگیری کنند. مقاومت الکتریکی پرمالوی می‌تواند تا 5% متفاوت باشد. این میزان به قدرت و جهت یک میدان مغناطیسی وابسته است.

کاربردهای پرمالوی

این آلیاژ به طوررگسترده‌ای برای ساخت قطعات باریکی که هسته ترانسفورماتور را تشکیل می‌دهند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. نسبت نیکل آن می‌تواند از 35 تا 90 درصد متغیر باشد که بستگی به خواص مورد نظر سازنده دارد. معمولا برای ساخت ترانسفورماتور کم قدرت از نیکل 78 درصد استفاده می‌شود.

*آلیاژ تشکلیل شده از 79% نیکل، 5% مولبیدن و آهن، یک ماده مغناطیسی نرم ایجاد می‌کند که در ساخت اجزای رادیو، تلفن و تجهیزات مخابراتی به کار می‌رود.

*از دیگر کاربردهای پرمالوی می‌توان به کاربردش در لایه‌های ترانسفورماتور، سنسورهای مغناطیسی ضبط، بخش‌هایی از ساخت ساعت، مبدل‌ها، سرعت سنج اتومبیل، سنسورهای مغناطیسی، VTR دوربین، دیافراگم و ... اشاره کرد.