در فروم اقتصادی ایران و فنلاند در هلسینکی چه گذشت؟

خوشحالم که در هلسینکی زیبا و آفتابی در این روز نشاط‌آور با شما سخن می‌گویم. ما از شب گذشته وارد این شهر شدیم و امروز صبح در همین مکان نشست بانکی تشکیل شد. من نگرانی بانک‌های فنلاندی را در دو مطلب دیدم. ابهام در وضعیت امروز بانک‌های ایرانی و ابهام در ساختار و وضعیت بنگاه‌ها و شرکت‌های ایرانی.

از آنجا که در سال‌های اخیر روابط بانکی و اقتصادی ایران با فنلاند به حداقل ممکن کاهش یافته، این امر به نظر طبیعی می‌رسد. اما اتاق ایران برای بهبود روابط، سه مأموریت را پیگیری خواهد کرد:

اول:  به جد پی گیر خواهد بود تا بانک‌ها و بنگاه‌ها به سرعت خود را به استانداردهای مورد نظر و شفافیت مطلوب نزدیک کنند.

دوم: اتاق ایران با گردهم آوردن جمعی از متخصصان از بانک مرکزی ایران، اتاق ایران، بانک‌های تجاری و متخصصان بانکی اروپایی تعریفی مشترک از آن چه مشکل بانکی موجود می‌خوانیم، ارائه داده و مکانیسمی برای حل آن ارائه خواهد کرد.

سوم: اتاق ایران آمادگی دارد تا چنانچه پرسش هایی در زمینه ارتباطات و ساختار شرکت‌ها و بنگاه‌های ایرانی وجود دارد،  پاسخگو باشد.
خوشبختانه بعد از ظهر امروز  در همین محل ملاقات‌های رودررو میان فعالان اقتصادی ایران و فنلاند برگزار شد. بیش از 259 فعال اقتصادی فنلاندی با شصت نفر از اعضای هیات ایرانی به ملاقات و صحبت نشستند. آنچه من دریافتم، علاقه طرفین برای وصل شدن به یکدیگر و ارتقای فعالیت‌های اقتصادی فی‌مابین بود. من نمی‌خواهم زمینه‌های متنوع همکاری‌های سودآور قابل توسعه میان ایران و فنلاند را برشمارم، فقط یادآوری می‌کنم:

فعالان اقتصادی دو کشور، به همکاری در زمینه نفت، گاز، مواد شیمایی، دارو، نساجی، تجهیزات حمل و نقل، ماشین‌آلات کشاورزی و غذایی، فلزات، مخابرات، کاغذ و چوب علاقه دارند.

تماس‌های ماه‌های اخیر هیات‌های اقتصادی ما، نشان می‌دهد علاوه بر این ما می‌توانیم در زمینه پزشکی، ساخت و تجهیز بیمارستان، محیط زیست، آب، زیست فناوری، انرژی‌های نو، صنایع دریایی، معادن، ICT، پتروشیمی زمینه‌ های جدید همکاری را فراهم آوریم.

در سال 2001 طرف فنلاندی خواستار تجدید نظر در شیوه سنتی برگزاری کمیسیون مشترک همکاری‌های اقتصادی بین دو دولت شد. فنلاندی‌ها پیشنهاد کردند به جای آن، دو طرف بر روی «فعال‌سازی بخش خصوصی» دو کشور متمرکز شوند.

امروز من مایلم اعلام کنم که سیاست اقتصادی جدید ایران به همین روال بوده و در سه مطلب خلاصه می‌شود.

1- به صحنه آوردن حداکثری مردم و بنگاه‌های غیردولتی در اقتصاد

2- اتکا به توانایی‌های داخلی ایران

3- نگاه به خارج و تقاضای بازار خارجی

خوشبختانه اجماعی در ایران میان بازیگران اصلی اقتصادی شکل گرفته و مؤید این است که سابقه چند دهه تلاش برای توسعه متکی به دلارهای نفتی، بر پایه اجرای پروژه‌های بزرگ توسط بنگاه‌های بزرگ توسعه‌ای دولتی راه به جایی نمی‌برد. حاکمیت در ایران برای دست یابی به توسعه پایدار تصمیم گرفته به رشد بنگاه‌های بخش خصوصی تکیه کند.

این به گمان من یک اراده ریشه‌دار و نه یک تصمیم موقت است.

شما می‌دانید، ایران تنها یک بازار 80میلیونی نیست. ایران با جمعیت جوان و تحصیل‌کرده‌اش، با منابع غنی‌اش با مزیت انرژی تردید ناپذیرش، با بنگاه‌های حرفه‌ای و با تجربه‌اش و با مصونیت ساختاری‌اش نسبت به بیماری افراطی گری، بی‌تردید سکوی تولید مناسبی برای نیاز بازار چند صد میلیونی اطراف خود است.

ما دسترسی مناسب‌تری به آسیای میان، روسیه، قفقاز، کردستان عراق، عراق و افغانستان داریم.

اینها می‌تواند عرصه همکاری‌های مشترک سود‌آوری برای تولیدات و خدمات مشترک ما باشد.

عالیجبنابان:

مایلم توجه شما را به نتیجه این سفر و ملاقات‌های امروز جلب کنم که همه فعالان اقتصادی ایرانی و فنلاندی از فرصت‌های سودآور و همکاری صنعتی، تجاری، و تکنولوژیک سخن می‌گفتند.

مایلم با تاسف بگویم تقریباً همه آنهایی که با من سخن می‌گفتند، معتقد بودند ارتباطات بانکی موجود مانع از بهره‌برداری از این فرصت های کاری است.

همانگونه که اشاره کردم، راه‌حل جلسه بانکی، در این زمینه پیشنهاد تشکیل یک Taskforce(تسک فورس) ویژه برای بررسی و حل جوانب این مساله است. تأکید من، پی گیری فعالانه این موضوع است.

بار دیگر از میهمان‌نوازی کشور فنلاند سپاسگزاری کرده و برای مردم و اهالی کسب و کار این کشور آرزوی موفقیت‌های بیشتر را دارم.

سپاسگزارم.