رسیدن به افق چشم‌انداز فولاد در ۳ سناریو

در سناریوی سوم، بازه زمانی مذکور به 5 سال تقلیل یافته و مصرف سرانه فولاد با این مفروضات، 421 کیلوگرم و مصرف کل کشور 38 میلیون تن خواهد بود. بر همین اساس، صادرات فولاد در این سناریو باید به 14 میلیون تن برسد.

بدون رشد صادرات، تحقق چشم انداز ممکن نیست

این محاسبات نشان می‌دهد که صادرات کشور در سال 1404 در حالات مختلف باید بین 10 تا 15 میلیون تن باشد و از این رو صرفاً رسیدن به عدد 55 میلیون تن تولید برای تحقق اهداف برنامه جامع فولاد کافی نیست و هم اکنون باید در مسیر رشد صادرات و افزایش سهم بازار ایران در بازارهای جهانی قدم برداشت.

در چنین شرایطی، رعایت اصول رقابت حکم می‌کند که شرکت‌های فولادساز ایرانی برای حضور در بازارهای جهانی، افزایش قدرت رقابتی خود در دو بخش کنترل بهای تمام شده و کاهش قیمت فروش را در پیش گیرند و پر واضح است که برای نیل به این هدف و افزایش سهم از بازارهای جهانی، مجبور به ارائه تخفیفاتی نیز خواهند شد.

مضاف بر این، شرایط رقابت برای فولادسازان ایرانی در قیاس با صادرکنندگان چینی چندان عادلانه نیست و دولت چین سالانه 15 درصد بهای فروش را به صادرکنندگان خود یارانه اعطا می‌کند و همین امر باعث فشار به صادرکنندگان ایرانی شده است. از دیگر سو کسب سهم بازار، کار زمان بری است و نمی‌توان در دوره‌ای کوتاه به آن رسید. به همین دلیل برخی تولیدکنندگان حتی در شرایط رکودی نیز مجبور هستند با کاهش قیمت فروش محصولات، سهم بازار را برای خود حفظ کنند تا در سال‌های رونق، در فروش محصولات خود ناکام نباشند.