Loading...
شما از نسخه قدیمی این مرورگر استفاده میکنید. این نسخه دارای مشکلات امنیتی بسیاری است و نمی تواند تمامی ویژگی های این وبسایت و دیگر وبسایت ها را به خوبی نمایش دهد.
جهت دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه به روز رسانی مرورگر اینجا کلیک کنید.

نام کاربری:
کلمه عبور:


عضویت در سایت

بازیابی رمز عبور

برآورد قیمت کیلوگرم و تومان می باشد.

شما در حال مشاهده ی قیمتهای هفته ی گذشته هستید
با عضویت در سایت قیمت های روز را مشاهده کنید












معدنکاری و اثرات مخرب

معدنکاری و اثرات مخرب

اثرات معدنکاری

در سال های اخیر میزان دقت و توجه مردم به محیط زیست و اثرات تخریبی ان افزایش چشمگیری را داشته است این موضوع باعث شده تا برنامه ریزی و طرح های جدیدی بر معدنکاری کشور تاثیر گذاشته شود در گذشته چون به این موضوع دقت و توجه کافی نمی شد لذا بررسی اثرات مخرب معدنکاری هم صورت نگرفته است بنابران ما در اینجا با توجه به نیازی که احساس می شود سعی داریم اثرات معدنکاری را بر آب و هوا خاک و چشم انداز و دید محیط زیست و همچنین آلودگی های ایجاد شده را مورد بررسی قرار داده ایم و سعی شده راهکارهایی را در راستای کاهش این اثرات ارائه دهیم همانطور که میدانیم مواردی که در اثر فعالیت معدنکاری صورت می گیرد اجتناب ناپذیر است اما می توان با یک مدیریت و برنامه ریزی دقیق و اصولی زیست محیطی می توان اثرات مخرب را تا حدودی کاهش داد.

استفاده از آب در معدنکاری امکان تاثیر بر ذخایر آب‌های سطحی و زیرزمینی را ایجاد می‌کند. با توجه به نگرانی‌های محیط زیستی و قوانین دولتی موجود در معادن موظف هستند کیفیت آب‌های خروجی از فعالیت‌های خود را پایش کرده و استراتژی‌های مختلفی را برای جلوگیری از آلودگی آب و محیط زیست به کارگیرند.

مباحث مدیریت آب با توجه به شرایط مختلف متفاوت بوده و باید بصورت ویژه اشاره گردند. بطور کلی صنایع معدنی بدنبال کاهش تاثیر آن بر کیفیت و کمیت آب هستند.

آب در معادن برای فرآوری مواد معدنی و بازیابی فلز، کنترل گرد وغبار و برآورده کردن نیازهای انسانی مصرف می‌شود. میزان آب مورد استفاده وابسته به مقیاس معدنکاری، نوع ماده معدنی و روش فرآوری است.

بطور مثال، در معادن فلزی که باید از فرآیندهای شیمیایی برای تغلیظ مواد معدنی استفاده شود آب بسیار بیشتری نسبت به معادن غیر فلزی مصرف می‌شود. باوجود آنکه میزان آب قابل توجهی در معادن بزرگ استفاده می‌شوند، میزان کلی آب مصرفی در صنایع معدنی نسبت به مقیاس‌های جهانی مقدار کمی را به خود اختصاص داده است.

در سال 2005 در کانادا، سهم معادن از مصرف آب 4% بود در صورتیکه صنایع تولید برق 60%، صنایع دیگر 18.5% ، مصارف شهری 9.5% و کشاورزی 8%  از آب را مصرف کرده بودند.

معدنکاری تنها 1% از آب مصرف شده در آمریکا و 2-3% از آب مصرف شده در استرالیا را به خود اختصاص داده است.

نرخ استفاده مجدد و تصفیه آب در فرآوری مواد معدنی بسیار بالا است، بخصوص در مواقعی که معادن در نواحی خشک واقع شده‌اند. در نتیجه روش‌های متعددی برای کاهش مصرف آب و تصفیه آب خروجی از فرآیندهای مختلف توسعه داده شده اند.

بر اساس کیفیت آب و پتانسیل آلودگی آن، آب‌های مورد استفاده در معادن به دسته‌های زیر تقسیم‌ می‌شوند:
• آب معدن: آب‌های سطحی و زیرزمینی موجود در معدن
• آب معدنکاری: آبی که با فعالیت‌های مختلف معدنکاری درگیر می‌شود
• آب آسیاب: آبی که در فعالیت‌های سنگ شکنی و آسیاب مورد استفاده قرار می‌گیرد که ممکن است حاوی فلزات و کانی‌های محلول شده در خود باشد
• آب فرآوری: آبی که در روش‌های شیمیایی برای استخراج کانی‌های مورد استفاده قرار می‌گیرد
• لیچینگ: آبی که از باطله جامد مواد معدنی خارج می‌شود و حاوی کانی‌ها، مواد شیمیایی و فلزات حل شده در خود است
• فاضلاب: آب تخلیه شده در آب‌های سطحی پس از عملیات معدنکاری، آسیاب و فرآوری. این آب معمولا تصفیه می‌شود
• آب زهکشی شده: آب‌های سطحی و زیرزمینی که به علت نفوذ و اختلال در فعالیت‌های معدنکاری زهکشی می‌شوند
در معادن روباز آب در حوضچه‌هایی ذخیره شده و قبل از آزادسازی در محیط زیست و آب‌های سطحی تصفیه می‌شود.

 آلودگی آب در معادن

آلودگی آب حاصل از فعالیت‌های معدنی یکی از اصلی‌ترین معضلات شرکت‌های معدنی است. در گذشته، به علت فقدان استراتژی‌ها و قوانین زیست محیطی و همچنین تکنولوژی‌های پایش در معادن، آلودگی‌های زیست محیطی زیادی وارد محیط زیست شد. امروزه با وجود قوانین مختلف، استفاده از جیوه در روش‌های سنتی همچنان زیاد بوده و مشکلات جدی برای کیفیت آب‌های سطحی و زیرزمینی ایجاد می‌کند.

روش‌های سنتی و کوچک مقیاس تقریبا 20 تا 30 درصد طلای دنیا را تولید می‌کنند (500 تا 800 تن در سال). سالانه حداقل 650 تا 1000 تن جیوه در اثر استفاده از این روش‌ها و روش‌های مدیریتی ضعیف، در محیط زیست آزاد می‌شود که یک سوم جیوه آزاد شده در محیط زیست توسط انسان است.

یکی دیگر از مشکلات محیط‌ زیستی روش‌های سنتی معدنکاری تخلیه مستقیم باطله و پساب در رودخانه‌ها، سدهای باطله نامناسب، نفوذ اسید در سنگ و خاک و فقدان روش‌های مناسب بستن معدن است.

اصلاح قوانین معدنکاری و محیط زیستی تاثیر بسزایی در جلوگیری از آلودگی‌های زیست محیطی و افزایش کیفیت آب در اطراف سایت معدنی می‌کنند. دولت کانادا با اصلاح قوانین معدنکاری در زمینه کنترل آلودگی آب معادن و جایگزین کرد قوانین جدید در سال 2002 به جای قوانین وضع شده برای پساب‌های معدنکاری در سال 1977 به نتایج جالبی دست یافت.

قوانین جدید شامل محدودیت‌هایی برای سیانید، دقت بیشتر در جامدات محلول در آب (TSS)، ارایه حد بالای PH برای آب و تعیین حداقل میزان سمیت آب در پساب هستند. بین سال‌های 2003 تا 2008 بیش از 92% از نمونه‌های گرفته شده از آب‌های خروجی از فعالیت‌های معدنکاری دارای TSS کمتر از حد مجاز جدید بوده و میزان سمیت 95% نمونه‌ها کمتر از حد مجاز برای ماهی‌ها بود و در نهایت 99% از نمونه ها دارای میزان فلز محلول شده و PH کمتری نسبت به حدود مجاز بودند.

  • منبع: متال آنلاین
  • تاریخ: پنجشنبه 29 مهر 1400 - 11:03
  • نویسنده: پیمان
  • صفحه: مقالات
  • بازدید: 2100